Het Hof van Justitie heeft afgelopen dinsdag een arrest gewezen wat ook gevolgen kan hebben voor het Nederlandse arbeidsrecht.

Wat speelde er in deze Poolse zaak? Het betrof een Poolse werknemer met een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Deze arbeidsovereenkomst werd door de werkgever tussentijds beëindigd, zonder dat de redenen voor het ontslag daarbij werden vermeld. In het Poolse recht ben je bij een beëindiging van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd verplicht om de redenen voor het ontslag mee te delen. Vanuit de EU-richtlijn volgt dat je dit ook moet doen bij een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Werknemers kunnen zich echter niet rechtstreeks op deze richtlijn beroepen, vandaar dat deze Poolse werknemer vond dat zijn werkgever in strijd met het non-discriminatiebeginsel uit het EU-handvest had gehandeld. Hij kon zich daardoor niet goed voorbereiden op de zaak bij de rechtbank, omdat hij niet wist waarvoor hij was ontslagen. Het Hof van Justitie heeft vervolgens geoordeeld dat het Poolse arbeidsrecht op dat onderdeel niet alleen in strijd was met de EU-richtlijn, maar ook dat het in strijd was met een grondrecht uit het EU-Handvest. Op het EU-Handvest kan een werknemer wél rechtstreeks een beroep doen. In dat handvest is het grondrecht vastgelegd dat lidstaten een doeltreffende voorziening in rechte moet waarborgen. In de Poolse zaak betekende dat de Poolse rechter uiteindelijk de nationale wetgeving opzij moet zetten aangezien het recht in strijd is met het EU-handvest. Overigens is het de vraag in hoeverre de Poolse rechters hier in de praktijk mee zullen omgaan, vanwege de grote druk op de rechtstaat.

De casus an sich is voor ons niet zo relevant, aangezien in de Nederlandse wetgeving is geregeld dat als een werkgever de arbeidsovereenkomst (tussentijds) opzegt of doet ontbinden bij de kantonrechter, de redenen altijd moeten worden vermeld.

Waarom kan het dan toch een belangrijk arrest zijn? Als deze lijn wordt doorgetrokken naar situaties binnen het Nederlandse arbeidsrecht dan kan dit inhouden dat werknemers en werkgevers zich indirect toch op richtlijnen kunnen beroepen als deze niet goed zijn geïmplementeerd en daarmee in strijd zijn met grondrechten uit het EU-handvest. Het is dus de vraag hoe dit zich in de praktijk zal gaan ontwikkelen aangezien veel op Europees niveau wordt geregeld.

Niet zozeer interessant voor de gemiddelde ondernemer, wel voor onze collega’s.

Lees hier de volledige uitspraak